De man met de hamer is er eentje, maar de vrouw met de zeis mag er ook wezen hoor.
Met het einde van de zomer kwam een grote ergernis in zicht, het hekkelen (lees; ontdoen van bodembedekking in de sloot en de walkanten schonen). Een jaarlijks terugkerende gruwel annex vooruitschuifproject. Het moet gezegd, schuifbaar is het. Tot in januari, wij weten er alles van, maar dan ben je wel 2 brand/dreigbrieven van het waterschap verder.
Dergelijke brieven maakten nooit indruk, een opmerking die iemand laatst maakte, wie weet ik niet meer, wel.
“Als je zo laat gaat hekkelen verstoor je de winterrust van de dieren in de sloot.”
Hai, daar stond ik met mijn goeie uhm slechte gedrag.
Tijd voor verandering.
Met een prachtig nieuw aangeschaft stukje gereedschap dook ik onze (droge) sloot in en handzeisde alles wat vast zat los, met mooie halen, mind you, zeisen is eigenlijk een soort tai chi zou ik willen zeggen.
Klinkt gevaarlijk hè
Valt mee, als je maar uit de buurt van je scheenbenen en enkels blijft.
Anyway.
Nu stel ik mij voor.
De man van het waterschap gaat over een paar weken na een k*tdag op kantoor nog even voor een inspectie langs het huisadres van de familie Muis. Meer voor de vorm, want de brief waarin staat dat er achterstand geconstateerd is staat al klaar in de pc.
Hij stopt en overziet de 30 à 40 meter lange sloot, volledig ontdaan van onrechtmatigheden. De man krabt op zijn hoofd, totaal ongeloof op het gezicht. Kàn het niet bevatten. Wat is deze sloot geweldig gehekkeld echt vakwerk, zoiets zie je zelden. Even aarzelt hij, is dit werkelijk het adres van de familie Muis? Ja echt.
Breed glimlachend racet de man naar huis, stormt vol adrenaline de keuken binnen en gooit zijn vrouw op de keukentafel, scheu.… herstel, loopt de keuken binnen, kust zijn vrouw in haar nek en knuffelt haar even. Zij, blij met het goede humeur van haar man, offreert een koud biertje.
Wat een feest.
En de slootdieren kunnen ook rustig gaan winterslapen.
En dat allemaal door de mevrouw met de zeis, helemaal zonder de man met de hamer, gewoon omdat het kon.
Oh heeerlijk weer, met een brede glimlach gelezen.
Ha meissie, een brede glimlach is fijn! Ik was met een brede glimlach aan het pokkelen, zo lekker macht in het lijf.
You’ve come from far. Bikkel x
Yep! <3
Veertig meter slootkant met de hand gehekkeld? Gossiemijne! Het gaat dus weer echt goed met jou, zeg. En je maakt de man van het waterschap er ook nog eens helemaal wulps mee. Ik bedoel maar :-)
Dat dacht ik! (2x) Dat zeisen is op zich wel leuk werk. zwoeizwoei en plat gaan de lange rietstengels.
Al een bedankbriefje van Mevrouw Waterschap gehad?
hahahaha, dat zit er vast aan te komen!
O ja… “de vrouw met de zeis” is zóveel beter dan ” de man met zeis” waar je beter een blokje om voor kunt gaan omdat dié geen genoegen neemt met alleen maar een scheenbeen of zo!
Feestje hoor om je zo happy bezig te zien!
Poehhé, de man met de zeis…. brrrr das andere koek! JA het is fijn om weer wat uit de voeten te kunnen.