Mama Muis – Pagina 2 – vorm en zorg

Moving on

Geplaatst op 8 oktober 2017 door Marian Koning / 4 Reacties

Een beetje variatie kan geen kwaad, dus na Kaatje was Keetje aan de beurt. Een kritische blik vond nog een aantal missende afwerklatjes, wat andere losse eindjes en de deuropening naar de wc-ruimte kreeg een deur! Die laatste klus is nog niet af, want op de één of andere manier vond ik het ooit kennelijk nodig om iets scheef te bouwen terwijl dat normaal gesproken toch echt recht behoort te zijn.

Ik hul me hieromtrent verder in een mysterieus stilzwijgen, dat lijkt me het beste.

Toen weer richting Kaatje, waar ik de mooie hergebruiktafel verving voor een gloednieuwe uit de IKEA. De Norberg, een steriel wit gevalletje, maar wel een handy ontwerpje, kan niet anders zeggen.

Waarom de mooie hergebruik-enz-enz vervangen? Wel, de in en uitklapstang was een grote bron van ergernis. Ik zag ook niet wat er aan te doen viel om die ergernis weg te nemen. Vandaar.

Tis wel een contrast hoor, hai. Maar het ding tafelt goed.

Anyway, momenteel speur ik advertenties af van ander Keters en wat ze zoal voor zo’n ding vragen. Gaat nog lastig worden denk ik de prijsbepaling. Ik sta open voor ervaringsdeskundigen. En houd je oren open signalen van mensen die komende lente wel brood zien in een Keet van Muis. Ik hoor graag! Krijgen de vrienden van Kaatje EINDELIJK waar, voor hun geïnvesteerde vertrouwen.

Bewaren

Keetjes bouwen

Binnenkant zo goed als af

Geplaatst op 4 oktober 2017 door Marian Koning / 8 Reacties

Omdat er al eindeloos gekeet en gekaat wordt, zou je denken dat ik dit moment al veel eerder had kunnen aankondigen, maar goed. Soms gaan de dingen zooow en soms zus en soms helemaal niet.

Desalniettemin realiseerde ik me vandaag dat Kaatjes binnenkant eigenlijk klaar is. Nagenoeg alle afwerklatjes zitten op hun plek! De wc-ruimte is afgetimmerd. Wat ontbreekt is een wc-deurtje, maar dat ga ik morgen ophalen. Net gescoord via Marktplaats voor twee tientjes.

De vloer mag er pas in na het schilderwerk, dan kan ik lekker los gaan met de kwast. Midden op het plafond zat een lelijke beschadiging. Ik heb er een plaat op gezet. Straks komt in het midden een soort ornamentje. Het is een houten Zweeds bloemgevalletje dat ik voor 5 euro plus verzendkosten, zojuist -as we speak- kocht op Marktplaats. Leek me lollig.

Hoe lollig het werkelijk is gaan we nog meemaken, mocht het tegenvallen dan zoek ik alsnog een andere. Ah ja joh, doe eens gek.

Blijft over een jasje aan de buitenkant, glas in de deur, een balkon en ook niet onbelangrijk; wielen. Kaatje had erg grote voeten, maar dat wilde ze niet meer. Ja welke vrouw wel. Anyway, ze gaat nu van maatje 43 naar 40. Zoiets, tenminste als ik dat weet te fiksen ter zijner tijd.

Als je geen kaas kunt maken van de foto. Houd moed, straks als het meeste hout dezelfde kleur is zal het rustiger en duidelijker worden. Lotus kan het al niet meer aanzien, dat moge duidelijk zijn.

Bewaren

Keetjes bouwen

Laat er licht zijn!

Geplaatst op 24 september 2017 door Marian Koning / 2 Reacties

Dat zeg ik. Licht is een schone zaak. Stroom ook. Muisman heeft her en der gaten in Kaatjes muren geboord, doosjes ingebouwd , leidinkjes gelegd en draadjes getrokken. Daarna volgden de knopjes en de stopcontacten.

Wie heeft dat woord bedacht trouwens. Stopcontact. Je stopt er wat in en dan heb je contact. Als je er wat ander ijzer instopt dan een stekker, stopt contact ook denk ik. Tussen jou en de aarde. Maar als je geaard bent gebeurt er geloof ik niks. En nu we het er toch over hebben. wat is de achterliggende gedachte van het woord stekker. Stick? Als instoppen? Hai…

Onder Kaatje hangt nu trouwens een stekker en die kan ingeplugd worden elk willekeurig stroomnet. Handy hè..

Kaatje is nog niet toegetreden tot het zonnepaneelgenootschap, dat wil ze wel, maar ze weet ook wel dat daar nog het één en ander bij komt kijken. Misschien kan Kaatjes nieuwe eigenaar-to-be zich uitleven. Dat geldt ook voor Keetje trouwens.

Anyway, ik voorzag alle kanten van isolatiemateriaal en bedekte haar kantjes vervolgens met wat beschermende materie. Voor tijdelijk, tegen de regen enzo. Binnenkort weer verder. Eerst even een weekje andere afspraken nakomen.

Bewaren

Keetjes bouwen

Regenjasje uit

Geplaatst op 23 september 2017 door Marian Koning / 3 Reacties

Kaatje slaakte een zucht ven verlichting toen ze merkte dat haar skeletje eindelijk wat licht mocht vangen.

En haar lol kon helemaal niet op toen ze begreep dat Muisman vandaag een begin ging maken met het aanbrengen van stroomdraden.

Dus los die donkere blauwe zeilen, anders kon er niet gewerkt worden.

Bijkomend genoegen: Heerlijk om de binnenkant weer eens in daglicht te zien.

Toen Muisman een wand klaar had, werd het tijd voor een ander belangrijk klusje.

Het isoleren van de zijkant, want laten we wel wezen…. het was heerlijk buiten, maar in de schaduw geen hoogzomer meer.

Anyway, work in progress. Morgen wil ik de geïsoleerde kant die je ziet op de foto verder aftimmeren.

Weer een stapje in de goede richting.

Bewaren

Keetjes bouwen

Frontaaltje twee, al dan niet met spin

Geplaatst op 21 september 2017 door Marian Koning / 4 Reacties

Zonnestralen. Priceless. Ziet de wereld er meteen heel anders uit.

Blijft opletten natuurlijk. Heel onze tuin hangt vol met immens grote spinnen. Herfstbodes. Ze hebben zich precies daar genesteld waar ik loop. Dat kun je ze niet kwalijk nemen, want ik beweeg me overal en nergens.

Soms knettert het zachtjes bij m’n oor. Webdraden. Shit, weer niet opgelet!

Negen van de tien keer hangt er dan ergens zo’n achtpoter in mijn haar of aan m’n vest. Rustig check ik één en ander. Laatst landde er eentje op het glas van de leesbril. Dat hulpmiddel zat op mijn neus. In een reflex gooide ik het montuur van me af. Helemaal spinangstvrij ben ik nog niet bleek toen. Bril bleef heel. Maar ik kom van ver mind you. Nog niet zo lang geleden zou een dergelijk voorval aanleiding zijn geweest voor een hysterische regendans met dito gekrijs.

Anyway, vandaag lekker gewerkt aan Keetje. Nog een paar dingen en dan is ze buiten helemaal af. Leuk man. Foto’s maken is lastig. Keetje staat een beetje donker, veel tegenlicht, details zijn nauwelijks te zien. Is de verrassing des te groter straks zullen we maar zeggen..

De voorkant werd afgewerkt en de achterkant kreeg een accentje van gehalveerde pootjes, de bovenkant en onderkant wat afgerond. Dezelfde ornamentjes zitten ook bij de deur, zij het iets ingekort.

Bewaren

Keetjes bouwen

Frontaaltje

Geplaatst op 20 september 2017 door Marian Koning / 2 Reacties

Na een halve dag aandreutelen, bedacht ik me dat de tijd die tot m’n beschikking had, veel beter besteed kon worden!

Keetje was de klos. Aan de buitenkant zaten nog wat losse eindjes en die ben ik nu aan elkaar aan het knopen.

De achterkant kreeg een frontje. Om het grote vlak wat te doorbreken kijk ik nog naar een accent, maar ik weet nog niet precies wat het gaat worden.

De voorkant (lees ingang) is morgen aan de beurt, dan heb ik namelijk alweer heel veel tijd. Hoera!

Bewaren

Muis thuis

Struikelen en stapelen

Geplaatst op 10 september 2017 door Marian Koning / 8 Reacties

Soms is het leuk om ergens over te struikelen.

Op de rommelmarkt bijvoorbeeld, al kom ik daar niet zoveel. Wel raak ik op bijna wekelijkse basis een kringloopwinkel. De achterkant welteverstaan en dat ligt dan niet aan mijn zicht, maar aan het feit dat je daar spullen in mag leveren.

En dat kan ik als de beste, spullen inleveren. Is het niet de overbodige meuk van mezelf, dan wel die van anderen. Ik heb het ontspullen tot kunst verheven, al zeg ik het zelf.

Gemakshalve vergeet ik dan maar dat ik zo nu en dan iets in het gebouw terug moet kopen wat ik in een eerder stadium wegbracht. Maar heej, iemand moet de economie draaiende houden.

Waarom zeulen met de de zooi van een ander? Nou, na een middagje opruimen is niks zo fijn als dat al het overbodige, daadwerkelijk, de tent verlaat en ik neem het dan graag mee in mijn kleine autootje slash vuilniswagentje. Ooit wil ik nog eens een APE, ken je die? Te Tof mind you, al zie ik problemen voor de snelweg.

Anyway.

Soms is struikelen suf. Over de talloze dozen/manden voor het gerief van de katten bijvoorbeeld. Vandaag had ik er genoeg van. Naar de kringloop konden de viervoeters niet, bleef er niks anders over dan ze te stapelen…………in een kattenflat. Handy hè. De planken kwamen uit een keuken van iemand. Het overige hout werd geleverd door een oude tafel, wat haspelhoutjes en een kast.

Ik werd er blij van.

En de katten ook.

Bewaren

Muis thuis

Rollenspel

Geplaatst op 17 juni 2017 door Marian Koning / 4 Reacties

“Dat is ook wat,” verzuchtte één van de dames kleinkind teleurgesteld. “Als de zegeltjeskaart van de Jumbo vol is mag j’um alleen maar inleveren samen met je ouders en dat zijn jullie niet!”

Nee dat klopte, wij waren de opa en oma.

“Misschien moeten WIJ dan voor even de vader en moeder zijn,” opperde ik. Waarom verklappen dat elke volwassene in hun gezelschap de trick zou kunnen doen.

Twee jaar geleden speelden ze het nep-ouders-spel nog volop mee bij Van der Toekan, toen we door de diverse obers en oberinnen continue de vader en moederrol kregen toebedeeld. Giechelend en verkneuterend over hoe de wereld zich vergiste speelden we “ons geheim” met verve, tot het toetje toe.

En het bleef een bron van plezier, eentje van de categorie: weet je nog toen we… etc. etc.

Maar goed, tijden veranderen eej, daar helpt geen moedertje uhh omaatje lief aan.

Na de geconstateerde tegenslag, viel er een korte stilte waarna de andere dame kleinkind op mijn voorstel als antwoord gaf, “Nou, dan nemen we opa wel mee, want die ziet er nog jong uit.”

Bam!

Even gloorde er een sprankje hoop aan de horizon met de vaststelling dat oma wel lang haar had.

Kennelijk was die haardracht niet écht een oma-ding.

Een taxerende blik kwam mijn kant uit….

Waarna met een diepe zucht en een “nou, ik denk het eigenlijk niet”, de spaarkaart weer opgeborgen werd.

En bedankt dames.

Bewaren

Keetjes bouwen

Voorwaarts Kaatje

Geplaatst op 23 april 2017 door Marian Koning / 6 Reacties

Voorzichtig deed ik de deur van Kaatje open. Blijft altijd spannend wat je aantreft natuurlijk. Nou ik kan er kort over zijn het was verschrikkelijk……

leuk om daar weer eens rond te wandelen. Nou ja wandelen, twee stappen naar achteren en één op zij, dan heb je het wel gehad natuurlijk.

Een korte inspectie leerde dat de draad makkelijk weer op te pakken was. Vandaag deed ik wat timmerwerk boven de deuren met de resten van een heel oud tafeltje gemaakt van hout wat mogelijk de derde wereldoorlog ook nog gaat overleven. Kwaliteitje hoor, kom daar nog maar eens om tegenwoordig.

Anyway, ter illustratie een foto waar een normaal mens geen kaas van kan maken, zo chaotisch met al die verschillende houtsoorten, schroefgaten en weet ik het wat, gehuld in een blauwe waas van zeil dat rond de buitenkant hangt. Tja, we moeten het er nog maar even mee doen. Links en rechts moet er nog een klein elementje komen in die inkepingen enzo wat henen. komt wel goed. Houd vertrouwen!

Ik had het vast al eens eerder gezegd. Kaatje heeft een hele prettige sfeer. Je zou er zo je stoeltje inzetten en een boek schrijven of een uurtje bankhangen en denken aan Holland zie ik brede rivieren….uhhh en denken aan fijne dingen.

Ik denk dat Kaatjes nieuwe eigenaar-to-be heel blij gaat worden van dit mooie werk of chillplekje ergens in een tuin met uitzicht over de weilanden (of op een dode muur maar dat kan niks bommen want jij hebt Kaatje, wie doet je wat).

Bewaren

Muis thuis

Gedragen door iets hogers

Geplaatst op 21 april 2017 door Marian Koning / 4 Reacties

Kabouterkleinzoon van 5 zit op een christelijke school.

Goed onderwijs heeft soms een prijs, de school werd gekozen met rede.

Voor de atheïst die ik ben is dit een behoorlijke oefening in verdraagzaamheid. Je kunt niet een kind naar school sturen met de boodschap, ga iets leren en vervolgens roepen dat er in het gebouw ook dingen verkondigd worden waar niet iedereen hetzelfde over denkt.

Ik lijd in stilte.

De info over Jezus en zijn avonturen gaat er bij kleinzoon in als Gods woord in een ouderling.

Met glanzende ogen komt kabouterman uit de Paasviering en heerlijk hyperdepieper scandeert hij thuis, in de privacy van het toilet, uit volle borst de naam van zijn held alsof hij in de voorhoede van een protestmars loopt.

Bij de thee vraagt hij of ik Jezus ken en of ik in hem geloof. “Het lijkt me een aardige man,” antwoord ik diplomatiek, “maar wat vind jij leuk aan hem?”

Daar hoeft het menneke niet lang over na te denken. “Jezus helpt de mensen,” zegt hij blij, “dat vind ik fijn.”

Helder.

Ik vermoed dat deze (tijdelijke) scholing in het geloof, dit gevoelige en fantasierijke kind nog ver gaat brengen. Zijn inzet is ontroerend ontwapenend.

“Weet je oma, ik ben met zwemmen aan het oefenen om over water te lopen. Het gaat al hartstikke goed. Als je weer mee gaat laat ik het je zien.”

Donders man.

Dat kon er maar eentje heb ik ooit begrepen.

Ik zie een grootse toekomst.