Tag: keetje

Keetje is goed geïsoleerd, wat maakt dat de temperatuur binnen de grenzen van het redelijke blijft en er ondanks de tropische hitte van de laatste dagen toch wat gedaan kan worden.

Ik timmerde een raamwerk op het muurtje van de wastafel/wc ruimte en keek Muisman lief aan. Er moest nog wat electriciteit aangelegd worden. Of hij dat misschien nu wilde doen? Wilde hij wel. Fijn hoor.

Nu is de “natte ruimte” voorzien van de aansluitingen voor een stopcontact, een aan en uit knop en een lichtpunt. Aan de onderkant van de muur zette ik wat hout van Kaatjes buitenkant tegen het raamwerk en er bovenop kwam een plank (oude klep uit Kaatje) waarin of waarop straks een wastafeltje komt, maar daarvoor moet ik eerst nog even naar de markt(plaats).

Hij hangt hoor, dat deed ie al, maar nu zit er ook een zekeringetje op (onderste foto), zodat het geval ook omhoog blijft staan en niet in een onbewaakt ogenblik op je hoofd valt.

Ik realiseerde me dat de onderkant van de tafel een mooie plek zou zijn om in de toekomst wat schilderijlijstjes op te hangen. Kunst onder tafel noemen we dat. Heb je in bed mooi wat om naar te kijken! Als voorbeeld even klein krijtwerkje van Muis. Andere activiteiten: afwerklatjes plaatsen.

Na een periode van stilstand wegens ziekte (voor de ins en outs zie tag borstkanker) is het Kaatje project weer op gang gekomen. Weliswaar ben ik nu met Keetje bezig, maar ik heb besloten dat dit zusje onderdeel wordt van het evenement, zodat m’n project financieel altijd zal slagen.

Verder moeten er aan Kaatje nog heel veel basisdingen gebeuren, lees: kracht zetten en zwaar tillen en dat zit er nu nog even niet in. Keetje krijgt al aardig vorm.

Momenteel timmer ik zitbanken. De kussens worden nog bekleed en zo nodig op maat gemaakt. Er komt een afdekplaat op het frame met luiken. Zo ontstaat er lekker veel bergruimte.

Even een korte update van de werkzaamheden aan de zijkant. Allemaal schroot wat de klok slaat.

Nou de raampjes nog afwerken en de hoeken en dan kan ik er een verfje opzetten ter bescherming en voor de vrolijkheid natuurlijk. Dat de schroten aan de voorkant (achterkant dus eigenlijk hè) een andere richting hebben geeft helemaal niks, door de kleur wordt dat straks één geheel, egwaar!

Scherven brengen geluk, dus ik zit helemaal klaar om het in ontvangst te nemen. Veel stukjes glas vandaag namelijk. Het raam achter de spijltjes was aardbevingproof vastgekit en daarom kon ik het er niet heel uit krijgen.

Na het slopen, zocht ik de zwakke plekken in het hout op en maakte er nette gaatjes van, om ze later weer op te kunnen vullen met stukjes hout. Toen kreeg de onderkant nog wat plankjes en nu staat het geval te drogen.

Binnenkort nog wat kleine details aanbrengen, onderkant opvullen, schuren en plamuren en dan wordt het een heel aardig binnendeurtje!

Het was er eigenlijk geen weer voor, maar vanmiddag wilde ik toch even verder met Keetje. Het isolatiemateriaal dat rondom de buitenkant zit, voldoet goed en houdt aardig wat warmte buiten de deur, zeker als je in aanmerking neemt dat er op het dak nog geen extra bedekking zit. Keetje is straks winterhard en zomerproef wat ik je brom.

Afijn, de klusserij van vandaag bestond vooral uit het dichtmaken van stukjes wand en afwerklatjes zetten aan de badkamerkast (zie ook vorige blogje). Verder zie je op de kleine fotootjes een stuk plafond waarvan de schrootjes zwart, rot en verweerd zijn door alle lekkage die het ooit voor de kiezen kreeg.

Inmiddels is het hout mooi opgedroogd. Om de ergste rotschade uit het zicht te krijgen heb ik een soort sierrand gemaakt, die qua vorm correspondeert met een klein plankje boven het raam. Nu moet er alleen nog wat dun plaatmateriaal tussen, maar dat had ik niet liggen. Kan ook best zijn dat ik er een stuk Kaatje voor transplanteer. Maar even zien wat wijsheid is.

Een stukje muur kun je recht aftimmeren, maar recht is ook maar recht, zeg ik altijd maar. Een andere favo uitspraak op mijn repertoire; recht kan altijd nog, waarmee ik de waarheid wel wat geweld aan doe, want eenmaal rond…

Tja, boel woorden om aan te geven dat het leuker is om van restmateriaal iets aparts te maken, dan van nieuw gekochte handel een doorsnee muur.
En zo verzamelde ik nog wat oude plaatjes en blokjes voor het timmeren van een open kastje aan de badkamerwand. Geen plank is gelijk, dat hoeft ook niet en ik kan altijd roepen dat het niet anders kon. Vaak is dat ook zo, een enkele keer houd ik mezelf voor de gek met die kreet, maar wie vrij is van dat soort driftjes mag z’n hand opsteken.

Elke plank bestaat uit twee delen met twee blokjes hout er tussen, waarna over de ronde kant een dun strookje berkentriplex gelegd is. Uiteraard hobbelt er dan meer dan je wilt, maar daarvoor is er een simpele oplossing, schuren tot je een ons weegt. Vervolgens de achterkanten er aan vast en voor je het weet heb je wat om op te hangen.

Mijn zweetkastje ben je, zei ik liefkozend toen ik het gevalletje de keet in tilde, want ook vandaag was het warm, ondanks de ietwat dichtgetrokken lucht. het kostte me aardig wat druppels, nee straaltjes, dit gevalletje muurdecoratie! Anyway, binnenkort verder met de rest van de muur en wat afwerking.

 

Tegenover het keukentje zat nog een smal stukje zijmuur dat afgetimmerd moest worden. Mooi klusje voor vandaag.

Ik verzamelde alle -in den beginne- gesloopte schrootjes van de buitenkant, zocht de bruikbare delen er uit en zaagde houtjes van 30 cm. Toen bleek er wat raamwerk niet klaar, dus daar verandering in aanbrengen werd handeling nummer één en daarna konden de plankjes achter elkaar aan de wand.

Kwam ik er verdeurie een paar te kort. Zoeken, zoeken, zoeken  en ja hoor, toen kon het gat gedicht. Zo, ook weer klaar. Me vervolgens wat bezig gehouden met afwerklatjes. Anyway, dit soort klusjes levert geen spectaculaire plaatjes op, al was het alleen al omdat Keetje zo klein is. Je staat overal bovenop met je lensje.

Nu de muren van het badkamertje nog en dan wordt het echt, echt, echt tijd om de buitenkant, inclusief het dak aan te pakken en dan… Nou, begint het er best al een beetje op te lijken….

Het kookplaatje moest een scharnierend dekseltje en verder nog een latje aan de voorkant, zodat het gevalletje er, bij al te enthousiast koken, niet af kon vallen.

Ik vond nog wat oude scharniertjes. Ze waren iets te breed dus dat werd zagen. Het plankje zelf moest heupvriendelijk  gemaakt omdat je er vaak eens even langsloopt. Je begrijpt hier lag een verantwoordelijk taak op uitwerking te wachten.

Gelukkig zwerft er altijd wel een oud koffiekopje, dus dan is een rondje zo afgetekend. Figuurzagen doen we met twee vingers in de neus en zo kon de aandacht al snel naar een volgend probleem. Hoe het scharnierende dekseltje open te houden. Na eindeloos gepiel met magneetjes, wat niet ging zoals ik wilde, gooide ik de handdoek in de ring. Het werden officiële openhoudertjes, maar die moest ik eerst kopen. Next!

Toen op zoek naar een latje voor op de keukenkastdeurtjes en vervolgens bevestigen. Daarna kon er nagedacht worden over een handvatje. Ik struinde wat tussen kleine stukjes hout en in een oud kastje, toen mijn oog viel op een paardje dat ik ooit wilde maken, maar waarmee ik niet verder gekomen was dan de globale lijnen. Zou ik… nee, het mutserige in mij zei, dat hooooort niet, maar een ander stemmetje riep, joh, is toch geinig. Moet je voelen, dat handgreept heerlijk. Nou inderdaad!

Afijn paardje kreeg een plekje aan de deur. Zit ik alleen nog met de twee strijdende partijen in mij. Weghalen of laten zitten. Ik denk dat de mutserige variant verliest, de andere kant heeft tijdsvoordeel. Alles went toch?